The greenhouse in Karimenga

Het voorbije weekend namen Iris en ik en nog enkele vrijwilligers een bezoekje aan Karimenga. Karimenga is een dorpje tussen Bolgatanga en Tamale. Om daar te geraken namen we de trotro. Een trotro is een busje dat bijna uit elkaar valt en dat volgepropt is met mensen. Lekker warm en zweterig als je daar 3 uur moet opzitten voor je aan je eindbestemming aankomt, maar het is een belevenis op zich. We hadden met heel veel vrijwilligers afgesproken in the greenhouse. Ik denk dat we met een 15-tal vrijwilligers: Hollanders en Belgen samenkwamen. Toen we aankwamen kregen we een overheerlijk bordje potopoto. Een gerechtje gemaakt van Yam and palmpoil. Heeel erg lekker! Het werd een weekendje genieten, bijkletsen en ' avonds hadden enkele vrijwilligers een superleuke muziekquiz georganiseerd. Jammer genoeg ben ik niet gewonnen, maar we zijn toch als 2de geeindgd. Wat ook zeer mooi is! In the greenhouse kan je slapen in een prachtige hut, maar wij besloten om met z'n allen op het dak te slapen. Prachtig! Al die sterren...
Op zondag namen we de taxi van Karimenga naar Bolgatanga. Dat is nog zo een half uurtje in de taxi en dan kom je aan in Bolgatanga. De twee andere meisjes van de HUB Lara en Marine verblijven daar. Ze toonde ons het kleine, gezellige Bolgatanga en we aten daar nog maar eens een heerlijke maaltijd. Een weekendje lekker eten deed zo een deugd. Zeker als je al elke dag rijst moet eten... :) Je moet maar eens een kijkje neme op de website van the greenhouse.....
http://greenhouseghana.com/

Duivelskinderen? Eén voor één zijn het ENGELTJES !!!

Iris en ik vernamen van enkele vrijwilligers van Ontmoet Afrika dat er op woensdag, donderdag en vrijdag in het stadion van Tamale Olympische spelen werden georganiseerd voor kinderen met een beperking. Enkele vrijwilligers hier vroegen of we geen zin hadden om een handje toe te steken en de kinderen te begeleiden met sporten, ze te trainen en ze op donderdag en vrijdag ook echt aan te moedigen bij het uitvoeren van de sporten. Iris en ik vonden dit een zeer aantrekkelijk aanbod en tevens is het ook zeer leerrijk. We kregen de goedkeuring van de directie van onze school en vertrokken met veel enthousiasme naar het stadion. De eerste kennismaking met de Ghanese organisatie was zeer chaotisch om 08.00u gingen we van start met de Olympische spelen, maar 08.00u werd 11.00u 's morgens. Ik stoorde me er niet echt aan, maar geduld hebben en flexibel zijn is hier echt hard nodig. Iris werd verantwoordelijke voor de openingsceremonie en ik voor de uitreiking van de medailles, maar uiteindelijk wanneer je dan als verantwoordelijke je taken wil uitvoeren is er steeds wel een Ghanees die het van je overneemt. Heel gek hoor, maar ik stoorde er me niet aan. Ik vond het allerbelangrijkste en het leukste dat de kinderen, atleten noemden we ze eigenlijk de voorbije drie dagen echt een zeer mooie tijd hebben gehad. De typische olympische spelen zoals kogelstoten, verspringen, voetbal en ... kwamen aanbod. Iedereen ging met een medaille naar huis. Als afsluiter van dit evenement gingen we met z'n allen in een grote kring staan en gaven we elkaar een hand. De organisator van dit evenement riep door de microfoon dat we allemaal broeders en zussen zijn. Het kwam er op neer dat we moeten houden van mensen met een beperking en dat we deze meer in de maatschappij moeten brengen. Het waren zeer mooie woorden die mij echt warm maakte. Zeker wanneer je weet dat kinderen met een beperking hier vaak uitgestoten worden door de familie en bekeken worden als duivelskinderen. Jammer! Ik en de atleten hebben er een erg mooie 3-daagse opzitten. Ik vond het een zeer mooie ervaring en ik ben zeer blij dat ik deze kans gekregen heb. keuzestage valt normaal gezien weg voor diegene die buitenlandse stage doen, maar nu heb ik toch ook mijn portie buitengewoon onderwijs gehad! Misschien toch nog maar één jaartje extra studeren ...  :)

We are family!

De Ghanees is een heel warm persoon. Ghanezen staan altijd klaar voor een grapje en overal waar je gaat wordt je begroet en hartelijk ontvangen. De warmte van de mensen hier ga ik enorm missen. Gelukkig ben ik hier nog twee maanden en kan ik nog twee maanden de warmte en liefde van de Ghanees in mijn hart sluiten. Ook de kindjes van onze familie zijn zo lief! Elke keer wanneer we thuis komen van school staan ze al van ver te juichen en te springen omdat we weer thuis zijn. Ze zijn allemaal om op te eten! Zo lief en schattig! Echt fijn dat we in onze familie zo omringd worden door zoveel kinderen. Er zijn baby's, peuters, lagere schoolkinderen, pubers en jongvolwassenen. Zeer leuk

Als marktkramer ben ik geboren ... !

Iris en ik zijn gisteren naar de markt geweest! Het was zeer leuk! Echt alles kan je kopen op de markt. Vlees, stoffen, allerlei huishoudproducten, valse haren om vlechtjes te maken, ... Op de collage hieronder krijg je enkele foto's te zien van kraampjes op de markt. Men zegt dat beelden veel zeggen, maar om de sfeer op de markt hier in Tamale op te snuiven moet je hier gewoon zijn. Zoals je kan zien heb ik hier ook mijn sandalen laten maken dit voor nog geen 2 euro... En ja hoor ik heb prachtige stoffen gevonden. Onze broer bracht ons na het bezoek op de
markt naar een shea butter fabriek en daarna zijn we naar een klerenmaker geweest die hij kende en blijkbaar een van de beter klerenmakers hier in de buurt zou zijn. Onze kleedjes zijn in de maak. Joepie! Ik hou echt van Ghana... Ik ga het hier heel hard missen dat weet ik nu al!

A dress to impress

Daar is ze dan ... Mijn eerste Ghanese jurk ! Fatima heeft prachtig werk geleverd. De jurk sluit overal mooi aan. Het is niet te geloven! Fatima nam maar enkele lichaamsmaten van mij. Ik had nooit gedacht dat de jurk me zo mooi zou passen. Straks ga ik met mijn broertje en iris naar de markt . Ik ga absoluut nog wat mooie stofjes uitzoeken want ik heb hier al enkele modelletjes gezien van jurken die ik ook wel in mijn kleerkast wil. Wat vinden jullie van de jurk ? Is ze niet mooi?

It's raining man!

Na meer dan drie weken in de hitte te vertoeven kan het hier blijkbaar ook regenen! Al die regendruppels doen me immens veel deugd en ook de kinderen hier houden van de regen. Wanneer het speeltijd was renden ze allen naar buiten en speelden ze in de regen. Ze genoten er enorm van. Op dit moment is het hier echt aan het stortregenen, maar ik kan me voorstellen dat de aarde hier al binnen enkele uurtjes poeder droog zal zijn en het hier super heet zal zijn.

Een echt hemelbed

Na enkele muizen, vleermuizen en grote spinnen in onze kamer besloten we om toch maar eens buiten te slapen. We hadden al vaker gehoord van andere vrijwilligers dat buiten slapen heerlijk is, maar wij hadden ons er nog niet aan gewaagd. Nu onze kamer bijna elke dag een dierentuin is besloten we toch maar om buiten te slapen. Ik vind het buiten slapen veel leuker! Het is veel koeler dan in onze hut en in slaap vallen met de maan en de sterren boven je hoofd is gewoonweg prachtig. Buiten de moskee die we nu nog luider horen om 05.00u ' s ochtends en de kakelende kippen vind ik het buiten slapen één van de leukste dingen hier. Op de onderstaande foto kan je ons hemelbed zien. Ja het is een echt hemelbed! Letterlijk en figuurlijk! De mannen hier slapen ook vaak buiten. Zie je de foto waar de banken in een cirkel staan? Op deze banken liggen ' s nachts heel wat mannen te slapen. Echt gek dat ze er niet afvallen! Ik zou het niet kunnen zo stokstijf blijven liggen in mijn slaap.

The roof, the roof, the roof is made of ....

Hier in Sognaayili  zijn er vele lemen hutten die ons omringen. Allen hebben ze een strooien dak. Eerst wordt er een geraamte gemaakt met stevige houten palen. Daarna gaan de mannen lange grassen afhakken en deze beginnen ze dan te weven volgens een bepaald principe. Op deze manier ontstaat er dan een lange slinger van grassen. Vervolgens worden deze lange slingers, bundels van grassen geweven en vastgemaakt op het geraamte van het dak.Stilaan begint het dak dan vorm te krijgen. Hieronder kan je enkele foto's zien van hoe men deze grassen weeft en bevestigt op het dak. Opnieuw een hele karwei hoor! 

Pindanoten, pindakaas, pindapoeder,...

De mama's van onze familie hadden op de markt goede zaken gedaan. Ze hadden enorm veel pindanoten gekocht voor een mooi prijsje. Onze compound stond vol zaken met pindanoten. Wat gingen die vrouwen daar nu mee doen? Wel eerst werden de velletjes van de pindanoten verwijderd  door middel van een blok. Daarna werden de pindanoten geroosterd. Vervolgens werden ze gefrituurd en na het frituren werden ze gemalen.  Na het malen van de pindanoten gaan ze in een grote kom met heel wat water en word er flink geroerd en gekneed. Plots ontstaat er pindakaas. Iris en ik kregen alvast onze portie pindakaas. Ik kijk al uit naar het stukje brood morgenvroeg met verse pindakaas! Nadat de pindakaas klaar is werd er heel wat water aan deze pap toegevoegd. Door water toe te voegen veranderde de gehele textuur en de kleur van de pindakaas. De pindakaas werd veel donkerder en er ontstond ook heel wat pindaolie. De pindaolie werd gescheiden van de gehele pap. Deze pindaolie kan gebruikt worden om te koken, maar heel wat olie zullen de vrouwen ook verkopen. Wanneer de meeste olie verwijderd was maakten de vrouwen van het achtergebleven pindadeeg grote ballen welke ze later in kleine stukken zouden verdelen. Deze kleine stukken werden dan op hun beurt gefrituurd en na het frituren werden deze gefrituurde balletjes tot fijn poeder gestampt. Dit poeder wordt hier in heel wat gerechten gebruikt. De vrouwen hebben hier een heel weekend aan zitten werken. Uiteraard hebben Iris en ik meegeholpen met het stampen van het gefrituurde pindadeeg tot pindapoeder.  Zie hier enkele foto's van het gehele proces van pindanoot tot pindapoeder.

Kleine wasjes grote wasjes doe ze in de ....

Vandaag ben ik hier welgeteld twee weken. In mijn bagage zaten dan ook nog amper propere kleren. Tijd om ze te wassen! Om 09.00u deze morgen begonnen Iris en ik aan onze vuile was. We haalden heel wat emmers water en het stuk marseille zeep lag ook reeds klaar. Dat hadden we eerder in de supermarkt gekocht. Onze broer en de vrouwen van onze familie leerden ons hoe we onze kleren correct moesten wassen. Niet makkelijk hoor en vooral heel vermoeiend! Eerst moesten we de donkere was van de lichtere was scheiden. Daarna moesten we elk kledingstuk één voor één inzepen en grondig wassen. Het water in onze emmer werd al gauw heel vuil. Dit door al het zand om ons heen en ... Het kruipt echt in je kleren! Wanneer het water vuil is giet je het water gewoon weg en neem je proper water. Dit proces wordt daarna nog eens herhaald zodat al het vuil, zand, stof,... goed uit je kleren wordt gewassen. Vervolgens krijgen je kleren een spoelbad en daarna kan je ze ophangen aan de waslijn. Elk kledingstuk krijgt dus drie wasbeurten. Om 11.10u waren we klaar met onze was. Zie hier het resultaat!

Cedi

Wanneer je in Ghana iets wil kopen dan betaal je met de cedi. Dat is de Ghanese munteenheid. Op de onderstaande foto's kan je cedi's bekijken. Ik lijk wel rijk te zijn! Op de cedi staan zes belangrijke personen die voor Ghana zeer belangrijk zijn geweest: politiekers en presidenten. The important six noemt men ze. Negen cedi staat ongeveer gelijk aan 3 euro. Met 9 cedi kan je al heel wat kopen. Een zakje water van 500 ml kost hier 0.10 cedi. Een cola kost hier ongeveer 1 cedi. Op de markt kan je mooie stoffen kopen voor heel weinig geld. Wanneer je 2 yard stof koopt betaal je ongeveer 14 cedi. Het kleed dat je in gedachten had laten maken kost dan nog eens 7 cedi. Geen geld dus! Ik heb uiteraard een mooi stofje gekocht op de markt en mijn kleedje is nu in de maak! Ik ben alvast benieuwd naar het resultaat. Jullie ook?

Ghana met de G van Garbage !

In Ghana wordt je op straat omringd door afval. Een vuilbak ben ik jammer genoeg nog niet tegengekomen. Ik ga er zeker naar op zoek! Toen het vuilbakje in onze kamer vol zat wilde ik hem ledigen en het afval in de vuilbak gooien, maar in onze compound zijn er jammer genoeg geen vuilbakken te vinden dus vroeg ik raad aan één van onze zusjes. Ons zusje nam het zakje en vertelde dat ze het zou weggooien. Ons zusje haalde een doosje lucifers en stak het zakje afval in brand. Zo gaat dat hier in Ghana. Afval geef je terug aan moeder aarde door het te verbranden.

Weer iets om over na te denken.

Girlpower

Who run the world? Girls!!!
Dat vrouwen het sterkere geslacht waren daar was ik reeds van overtuigd, maar hier in Ghana wordt dit nogmaals bevestigd. Vrouwen dragen hier echt alles op hun hoofd. Ik denk dat hun halswervels van staal gemaakt zijn! Ik ging met een andere vrijwilliger gisteren naar de markt in Tamale stad. Dit samen met de vrouw uit zijn gastgezin. Nick wilde trakteren omdat hij terug naar Nederland ging reizen. Uren liepen we rond op de markt. Fatima, de vrouw uit Nicks gastgezin haar kom op haar hoofd werd steeds zwaarder, maar geen probleem hoor. In de kom zaten zakken rijst, zakken tomaten, eieren,... De kom woog makkelijk 10-15 kg. Fatima had dan ook nog Bia (de baby) op haar rug gebonden. Het zweet liep van haar gezicht, maar er leek niets aan de hand te zijn. Deze ochtend kwam er ook een vrouw langs onze compound om spullen te verkopen. Men komt wel vaker met spullen langs om aan huis te verkopen. Zo was het vroeger bij ons ook, toch? Op de foto kan je een vrouw zien die bij ons langskwam om allerlei spullen te verkopen. Ik denk dat de gehele toren van emmers en andere spullen in haar kom meer lengte bevatte dan haar gehele lichaamslengte. De vrouwen werken hier heel hard! Ze maken ook het eten, zorgen voor de baby's,.... Girlpower vind ik zelfs nog licht uitgedrukt!
Dikke bravo voor de Ghanese vrouwen hier.

Nergens beter dan thuis !

Via deze video wil ik jullie een idee geven van waar Iris en ik verblijven in Sognaayilli  in Tamale. Je zal het niet geloven, maar toch zal ik hier drie maanden verblijven. Het is hier zeer leuk hoor. Back to basics. Opnieuw iets waar wij Europeanen nog iets van kunnen leren. Het douchen is echt zeer leuk. Denk maar niet als je de douche ziet via de video dat het armtierig is of dat ik het slecht heb. Het is geweldig om hier te douchen. Zeker ' s avonds wanneer de sterren aan de hemel te zien zijn. Voor mij is het een grote rijkdom! Genieten van de kleine dingen in het leven dat is wat we moeten gaan doen!

The Chief

Deze ochtend zijn Iris en ik samen met Samed naar the vice chief geweest. The vice chief is een persoon tussen de gewone bevolking en the chief. Je moet hem eerst ontmoeten als je the chief een bezoekje wil brengen. Eens we aankwamen bij the vice chief hadden we een kort gesprek met hem. Wie zijn we wat komen we hier doen en dergelijke zaken kwamen aan bod. We gaven the vice chief enkele cedi's. Je kan ook enkele cola noten geven , maar dat hadden we niet. Cola noten zijn moeilijk te vinden. Eens we bij the chief aankwamen moesten we knielen en hadden we een gesprekje met hem. The advice chief vertaalde alles van het dagbani naar het Engels zodat we the chief konden begrijpen. The chief heeft drie vrouwen en een twintigtal kinderen en een dertigtal kleinkinderen. The chief had onmiddellijk opgemerkt dat ik Ghanees bloed had. Wat fijn! The chief zijn zonen woonden in een vierkanten hut en de vrouwen in een ronde hut. Ik vroeg the chief hoe het was om chief te zijn. Hij vond het een goede, maar moeilijke vraag. Hij gaf als antwoord dat het wordt doorgegeven van vader op zoon.  We hadden een kort gesprek met the chief en ook hij heeft ons warm verwelkomt in het dorp. We mogen zelfs langer blijven als we willen. Allemaal goed voor the chief. Dan mochten we op de foto met the chief. Een echte vrouwenliefhebber hoor. We kregen dikke knuffels en.... :)

De brousse van Tamale

Vandaag zijn we net aangekomen in ons gastgezin. Tot nu toe kenden we alleen maar het stadsgedeelte van Ghana, maar op enkele minuten rijden van het stadsgedeelte van Tamale kan men zich dus al in de brousse bevinden. Echt gek! We werden opnieuw warm onthaalt. Dit keer door Samed, Samed is 22 jaar oud en vertelde ons fier dat hij de eerstgeborene is. Samed stelde ons voor aan zijn vader Mohammed welke twee vrouwen heeft en maar liefst 14 kinderen. Toen we hier aankwamen werden we dan ook onmiddellijk geknuffeld door al die kinderen. Elk kind wilde de aandacht van ons hebben. We konden onze ogen niet geloven. Al die lemen hutten met strooien daken rond ons heen. Al die geiten die overal rondlopen. Al die mensen... We kregen onze eigen hut toegewezen. Waar we elk ons eigen bed hebben. Fantastisch! Ik en Iris beleefde onmiddellijk een avontuur. Er zat een muis in de kamer. Wat zullen we doen? We dachten een 10-tal minuten na van op ons bed waar we hoog en droog en vooral ver van de muis weg waren  en even konden nadenken over wat we nu zouden gaan doen. We wilden niet raar over komen naar ons gastgezin toe, maar we durfde de muis ook echt niet wegjagen. Ze was namelijk onder een kussen gekropen van het andere bed. We riepen dan toch maar Samed. We brachten heel het gezin aan het lachen. Gelukkig maar. Ik heb me wel al gedoucht met heuze spinnen rondom me heen dus ik ben al best fier op mezelf. Morgen ga ik The chief ontmoeten van het dorp. Zeer belangrijk! Zo krijgt ons gastgezin een bepaald  statussymbool in het dorp. Dit omdat er vrijwilligers bij hen verblijven. The Chief bezoeken is hier een soort van eerbetoon en respect. Dit tegen over je gastgezin, het hele dorp en The Chief himself. Morgen vertel ik jullie meer over The Chief. Ik kijk er al naar uit. Ik ga nu slapen in een kamer waar je letterlijk wegsmelt. Je kan het je echt niet voorstellen. Wauw het is hier heet!
Slaapwel !

Kaka

Straks gaan Iris en ik naar het gastgezin waar we drie maanden zullen verblijven.  We namen afscheid van Kaka. Wat een wijze vrouw! Ik ben oprecht blij dat ik haar heb mogen ontmoeten. Kaka vertelde ons tijdens het ontbijt, avondmaal steeds zeer wijze dingen over het  leven,  godsdienst, cultuur en deelde haar kennis over planten en medicijnen.  Ik ga in de komende drie maanden hier in Tamale Kaka zeker nog eens  een bezoekje brengen.  Uiteraard neem ik dan als cadeau een ananas of tros bananen mee. Zo gaat dat nu eenmaal als je ergens warm onthaalt bent. Dan geef je iets terug! Voor wat hoort wat.

Ghana met de G van geweldig !

12 uur zijn we onderweg geweest, dit van Brussel naar Istanboel en van Istanboel naar Accra. We kwamen aan om half 9 's avonds. Het was een lange vlucht, maar alles is vlot verlopen.  Toen we met onze voeten op Ghanese bodem stonden konden we onmiddellijk de hitte voelen. Victoria kwam ons ophalen aan de luchthaven. Een zeer warme Ghanese vrouw met een groot hart. Toen we bij haar thuis aankwamen wilde iedereen ons helpen met het dragen van de bagage. Akwaaba ( je bent welkom) roept iedereen je toe. Bij Victoria thuis kan je je echt niet vervelen. Er zijn zo veel warme familieleden die je omringen. Heel leuk om met zo veel samen te wonen en vooral omdat iedereen voor iedereen lijkt te zorgen. Echt geweldig. Daar kunnen wij Belgen nog wat van leren !

Na twee nachten te hebben verbleven bij Victoria namen we de bus naar Tamale. We vertrokken om 07.00u ' s morgens en kwamen aan om 08.00u ' s avonds. Heel vermoeiend, maar dat hoort er nu eenmaal bij. In Tamale is het veel warmer dan in Accra, maar liefst 39 graden Celsius. Veel drinken en smeren is dus de boodschap. Nu verblijf ik twee nachten bij Kaka en haar familie. Kaka betekent in Dagbani oma. Kaka is een heel oude wijze vrouw van 90 jaar. Ze weet alles over planten en bomen. Ik dacht dat Victoria met veel familie samenwoonde, maar bij Kaka leven ze met nog veel meer samen, maar het werkt echt! Iedereen heeft zijn kamer en zijn eigen plek.  Het is echt fijn. Je kan voortdurend met iemand praten of spelletjes spelen met de kinderen of ... Het is hier geweldig :) Ik lijk echt nog geen last te hebben van de cultuurschok. Komt die nog ? Geen idee :) Ik geniet hier echt! Ik ben benieuwd naar het gastgezin waar ik en Iris morgen naar toe zullen gaan. We zullen drie maanden bij Abukari verblijven. Ik laat jullie zeker nog weten hoe het daar is.