Ghanaian food

Een cultuur is meer dan alleen religie, waarden en normen, een bepaalde levenswijze,...  Een cultuur wordt tevens ook gevormd door zijn lokale gerechten. Typische fruitsoorten, snacks en ga zo maar door. Wij Belgen zijn echte bourgondiërs. Ik kan jullie vertellen dat Ghanezen dat ook wel zijn.  Ik kan echt wel wennen aan de Ghanese keuken. Gelukkig maar! Het zou zonde zijn dat je als half Ghanees zijnde de Ghanese keuken niet apprecieert of lekker vindt. In ons gastgezin krijgen we heel veel rijst te eten, maar af en toe krijgen we toch ook eens iets anders! Ook in de weekends en op school hebben we al kennis mogen maken met allerlei Ghanese gerechten. Op de collage hieronder kan je enkele gerechten en snacks terugvinden welke ik allemaal met veel appetijt naar binnen heb gespeeld. Zo zie je op de collage van links naar rechts en van boven naar onderen de volgende Ghanese lekkernijen: potopoto, banku, red red, koko (ontbijt), rice balls and grandnut soup, fufu in wording, kulikuli en zwarte rijst. Uiteraard mis ik onze Belgische frietjes en al die andere lekkere gerechten van bij ons. Ik kan niet ontkennen dat ik daar naar uit kijk. Ik mag me wel al gelukkig prijzen dat ik in de weekends toch al frietjes en pizza heb kunnen eten hier in Ghana en ja hoor het heeft gesmaakt!

 

Ghanezen en hun vrije tijdsbesteding !

Nu Iris en ik al enige tijd in Ghana zijn begin je meer en meer op de details van de cultuur te gaan letten. Je begint de cultuur dieper te voelen en je leert hem grondiger kennen. Zo merkten Iris en ik plots overal spelletjes op. Langs de straatkant zitten vaak heel wat kinderen spelletjes te spelen. We gingen eens kijken en probeerde de lokale spelletjes samen met de kinderen hier mee te spelen. Zeer fijn! Niet alleen de kinderen spelen hier spelletjes. De mannen spelen vaak het gezelschapsspel: oware. Oware is een spel waarbij men zeer aandachtig moet zijn en je speelt het met twee spelers. Het is vooral gebaseerd op inzicht en tellen. Helemaal niet zo makkelijk. Ik speel het spelletje zeer graag, maar jammer genoeg verlies ik steeds. Nog veel oefenen is de boodschap. Het is ook prachtig om te zien hoe de kinderen hier zelf speelgoed maken. Zo heb ik hier kinderen al hoofddeksels zien maken . Deze waren vervaardigt uit de waterzakjes waaruit men hier drinkt. Een auto en een pistool kunnen de kinderen hier ook makkelijk vervaardigen. De kinderen zijn hier zeer creatief. Ik kan zo nog wel enkele zaken opnoemen die hun creativiteit bevestigt. Prachtig!

Arabic school

Het voorbije weekend wilden Iris en ik  een school bezoeken waar één van onze broertjes uit onze familie naar toe ging. Heel wat van onze broertjes en zusjes gaan in het weekend naar een Arabische school. We waren dus erg benieuwd waar zij steeds hun tijd in het weekend doorbrachten en we besloten om eens een voormiddag een kijkje te gaan nemen. Onmiddellijk merkten we dat de school waar wij stage lopen zeer goed is in vergelijking met de schooltjes hier in het dorp. Er is een wereld van verschil tussen onze stageschool en de Arabische school die wij bezochten. Op deze school zaten de leerlingen met wel vijftig, zestig, zeventig leerlingen in de klas. Ook hadden alle klassen maar enkele banken waardoor er heel veel kinderen op de grond moesten zitten. Dat is wel jammer! De krijtborden in de klassen stonden vol Arabische tekens. We konden het uiteraard niet lezen, maar het was wel eens leuk en leerrijk om deze school en onze broertjes op de school een bezoekje te brengen. Zeer verrijkend !

Oliebollen? Smoutebollen? Neen het heet BOFRUT !

Zoals jullie al weten ben ik half Ghanees. Iedereen uit de familie en de vrienden hier weten ondertussen al dat ik een zeer leergierig en nieuwsgierig persoon ben. Ik wil de cultuur ten volle opsnuiven, voelen en zelfs ook proeven. Wanneer de vrouwen in de keuken eten klaarmaken wil ik steeds weten hoe en met wat ze het bereiden. Zo heb ik al fufu gestampt, dawadawa pap gemaakt en nog veel meer. Toen Iris en ik op een dag van school kwamen vroeg ik me af wat die ronde gefrituurde bollen waren welke sommige vrouwen hier verkopen. Het leken echt oliebollen! Eens thuisgekomen vroeg ik onze broer wat die ronde bollen waren en hij noemde ze bofrut. Uiteraard wilde ik leren hoe je deze lekkernij moest klaarmaken want het smaakt overheerlijk! Een paar dagen later gingen Iris onze broer en ik langs bij de vrouw van the chief met de nodige ingrediënten om bofrut te maken. Het was zeer leuk, maar niet makkelijk om de bofrut te frituren. Iris en ik probeerden het deeg in de olie te leggen net zoals de vrouw van the chief dat deed, maar jammer genoeg kregen we geen mooie bollen, maar bofrut in worstjesvorm was ook lekker hoor. En ja inderdaad! Ze lijken niet alleen op de smoutebollen van bij ons op de kermis. Ze smaken er ook naar !!! SMULLEN

Babywashing

Eén van de dingen die je hier in Sognaayili zeker moet gedaan hebben is: The babywashing.
Nadat een vrouw hier het leven heeft gegeven aan een prachtig klein bruin wezentje met kroezelige haren wordt het elke dag door een bepaald iemand uit het dorp gewassen. Deze persoon komt de eerste weken de oma of een ander vrouwelijk familielid leren hoe je de baby wast. Een baby wassen is toch simpel denk je. Bij ons is dat inderdaad zeer makkelijk. Wij hebben alle materialen en middelen ervoor om een baby op een zachte, hygiënische en ... manier te wassen. Uiteraard hebben ze al die accommodatie hier niet. Iris en ik gingen langs bij een compound (een lemen hut in het dorp waar een familie woont) In deze familie was er een vrouw die één week geleden een jongetje op de wereld had gezet. Dat jongetje heette Mohammed. Zo heten de jongetjes hier wel vaker (Tamale is voornamelijk voorzien van de moslim religie en cultuur) Eerst toonde de oma ons hoe je Mohammed moest wassen. Het wassen van de baby's gebeurd op een speciale plaats in de kamer. Een kuiltje in de vloer waar de vrouwen tevens bevallen. Mohammed werd door de oma op allerlei manieren vastgehouden, ingezeept en overspoelt met water. Daarna kreeg hij ook enkele oliebadjes en werd hij zachtjes met een handdoekje droog gedept. Daarna was het aan Iris en ik. Helemaal niet makkelijk om die baby op die speciale wijzen vast te houden, maar het was opnieuw een prachtige ervaring. Eentje om NOOIT te vergeten .

Drum and dance

Het voorbije weekend was er in Sognaayili ( het dorp waar wij verblijven ) lokale drum en dans. Onze broer Samed vroeg ons of we zin hadden om te gaan kijken. Dat moest hij maar één keer vragen. We namen onze fietsen en reden naar een schooltje in de buurt waar de drum en dans plaatsvond. Er waren heel wat mensen uit het dorp aanwezig die kwamen kijken. Links zaten heel wat mannen. Aan de kledij van de mannen kon je zien dat zei de dansers waren. Ze droegen wijde broeken en wijde hemden en hadden een speciale muts op en ze hadden allemaal een koeienstaart in hun handen. Voor ons stonden alle vrouwen bij elkaar. Ook zij waren prachtig gekleed. Terwijl er enkele kinderen prachtige geluiden uit de drums toverden begonnen de vrouwen en de mannen te dansen. Wanneer de mannen of vrouwen dansten kwamen de mensen uit het dorp hun geld geven. Het geld plakten ze dan steeds op hun hoofd. Echt heel grappig om te zien. Blijkbaar is de lokale dans hier in Tamale totaal anders dan in Kumasi of andere streken van Ghana. Ik ben alvast benieuwd naar de lokale dans in Kumasi en omstreken. Hopelijk krijg ik die ook nog te zien wanneer ik zal gaan rondreizen. Via dit filmpje wil ik jullie even meenemen naar de lokale dans van Tamale. De jongeman die zal dansen is Ali! Een goede vriend van ons! Hij kan niet alleen kokosnoten breken met zijn hand, maar kan ook best goed dansen. Geniet ervan!

Happy B-day to ME !!!

Aprils fools day, my birthday! Mopjes uithalen op 1 april is hier gekend, maar mij hebben ze gelukkig of jammer genoeg niet beetgenomen. Het was fijn om op mijn verjaardag te ontwaken in de open lucht. De zon scheen en de dag begon goed. Ik ging naar school en kreeg op school plots te horen dat ik naar het wetenschapslokaal moest komen. Een heel team van leerkrachten en leerlingen stonden me op te wachten om me gelukkige verjaardag toe te wensen. Zeer fijn hoor! Ik kreeg een prachtige verjaardagskaart met alle namen van de leerkrachten erop. Na de schooldag besloot ik om voor de hele familie pannenkoeken te maken. Uiteraard hebben we hier geen weegschaal, garde, pannenkoekenpan of spatel. We maakten het beslag volgens ons gevoel en we proefden dat het goed was. Wonder boven wonder waren de pannenkoeken echt geslaagd. Ook had ik Yam (maniok) en allerlei andere groenten gekocht om potopoto te maken. Heel de familie en buren konden mee eten en dat heeft me nog geen 20 euro gekost! Prachtig toch? Het filmpje dat ik toegestuurd kreeg van mijn vriend met verjaardagswensen van de hele familie en vrienden maakte mijn dag echt af. Ook kreeg ik van onze broer een Ghanese (Dagbani) naam. Wumpini wat betekent gezegend door God. Dit was de eerste keer als half Ghanese dat ik mijn verjaardag in Ghana mocht vieren. Prachtig! Je zou voor minder 24 jaar willen worden.